علل انسداد تنفسي متعاقب عمل جراحي بيني عبارتند از:
1- اصلاح نكردن انسدادهاي مكانيكي در حين عمل جراحي. چنانچه از قبل از عمل بزرگي شاخك هاي بيني و يا انحراف تيغۀ بيني وجود داشته باشد جراح بايد تلاش نمايد اين موانع به ظاهر مختصر را هم برطرف كند. با توجه به اينكه بيني با عمل جراحي معمولاً كوچك تر مي شود چنانچه مانعي كه از قبل وجود داشته و انسداد هم ايجاد نكرده را برطرف نكنيم وقتي بيني جمع تر شد اين مانع به ظاهر بي اهميت باعث انسداد مسير تنفسي مي شود.
2- تورم مخاط داخل بيني . چنانچه بدليل سينوزيت مزمن و يا آلرژي شديد مخاط داخل بيني متورم باشد ممكن است باعث انسداد تنفسي شود.
3- چسبندگي هاي داخل بيني. اگر جراح داخل بيني را زياد دستكاري نمايد باعث زخمي شدن مخاط بيني مي شود. اگر مخاط زخمي شده در مجاورت يكديگر قرار گيرند به هنگام ترميم به يكديگر مي چسبند و راه داخل بيني را تنگ مي نمايند.
4- تنگ كردن بيش از حد سوراخهاي بيني.
5- برداشتن بيش از اندازه از غضروف هاي نوك بيني. اين امر منجر به تنگي مدخل بيني مي شود.
تاكنون با علل انسداد بيني بعد از عمل جراحي آشنا شديم امّــا اگر جراح بيني از تجربۀ كافي برخوردار نباشد علاوه بر مختل شدن عملكرد بيني اين احتمال وجود دارد كه ظاهر بيني فرم مطلوب و مورد نظر را پيدا نكند و به شكل نامطلوبي در آيد.
اين شكلهاي نامطلوب و دلايل آن عبارتند از:
1- غير قرينه بودن سوراخهاي بيني
شكل و اندازۀ سوراخهاي بيني تحت تأثير قسمت هاي مجاورش مي باشد. بطوريكه وضعيت غضروف هاي نوك بيني، قسمت جلويي و پاييني تيغۀ بيني، اتصال بيني به لب بالا ونحوه و ميزان برداشتن از سوراخهاي بيني همه و همه روي شكل سوراخ بيني تأثيرگذارند. اگر به سوراخها ي بيني فردي كه عمل نكرده بنگريم معمولاً دو سوراخ بيني دقيقاً عين هم نيستند امّـــا فردي كه عمل مي كند بعد از عمل انتظار دارد كه سوراخها كاملاً قرينه باشند. جراح در طي عمل بايد تلاش نمايد كه ميزان غير قرينگي را برطرف كرده و تا آنجا كه ممكن است آنرا اصلاح نمايد.
2- كجي بيني
در مواردي كه انحراف تيغۀ بيني شديد باشد معمولاً بر روي شكل ظاهري بيني هم تأثير مي گذارد و ظاهر بيني هم قرينه و صاف نيست. اصلاح كامل انحراف تيغۀ بيني از كجي ظاهري بعد از عمل جلوگيري مي كند. اگر انحراف تيغۀ داخلي بيني قبل از عمل خفيف باشد و جراح آنرا در طي عمل زيبايي بيني اصلاح نكند اين كجي به جا مانده علاوه بر آنكه ممكن است باعث انسداد بيني شود مي تواند باعث كجي بعد از عمل بيني نيزشود.
3- غير طبيعي بودن بيني
اگر جراح به ميزان زيادي از بافت هاي بيني بردارد نتيجۀ آن دماغي است كه قوس زيادي دارد و اصطلاحاً سرسره اي است، زاويه زيادي دارد و اصطلاحاً خوكي است و در نماي رخ هم خيلي باريك است. روشن است كه اين بيني ديگر نماي نرمال و طبيعي را نداشته و ظاهري مصنوعي به فرد مي دهد كه مطلوب نيست. بنابراين جراح بايد محتاط باشد و از ايجاد تغييرات زيادي كه به بيني نمايي غير طبيعي مي دهد بپرهيزد
4- منگنه اي شدن يا وجود فرو رفتگي هايي در دو طرف بيني
بروز اين مشكل علاوه بر اينكه به ظاهر بيني نماي نامطلوبي مي دهد باعث مي شود قسمت فرو رفته مانعي در مسير راه هوايي باشد و فرد دچار انسداد بيني شود. علت بروز اين عارضه برداشتن بيش از حد از غضروف بيني است.
به طور طبيعي غضروفي كه نوك بيني را تشكيل مي دهد امتداد يافته و در لابه لاي قسمتي از ديوارۀ خارجي سوراخ بيني قرار مي گيرد. وجود اين غضروف باعث مي شود فشار منفي اي كه به هنگام دم به قسمت هاي مختلف بيني وارد مي شود نتواند پره هاي بيني را به داخل بكشد. در طي عمل جراحي معمولاً مقداري از اين غضروف ها برداشته مي شود تا نوك بيني جمع تر شود. اگر چنانچه بيش از مقدار لازم برداشته شود غضروف باقيمانده ديگر نمي تواند در مقابل فشار منفي هنگام دم مقاومت كند و به داخل كشيده مي شود و سوراخ بيني تنگ شده و مسير تنفسي با مشكل مواجه مي شود.
5-كاهش حس بويايي
پايانه هاي اعصاب بويايي در سقف حفرۀ داخل بيني قرار گرفته اند. اين ناحيه در طي عمل زيبايي بيني معمولاً دستكاري نمي شود بنابراين احتمال آسيب ديدن حس بويايي بعد از عمل جراحي وجود ندارد مگر در دو حالت:
حالت اول: اينكه فردي كه تحت عمل جراحي قرار گرفته است از قبل مبتلا به پوليپ وسيع و منتشر بيني بوده است و همزمان با عمل زيبايي تحت عمل پوليپكتومي نيز قرار گرفته باشد. با توجه به اينكه ممكن است پوليپ ها در قسمت نزديك به سقف حفره بيني قرار گرفته باشند برداشتن آنها و دستكاري آن قسمت ممكن است منجر به آسيب ديدن پايانه هاي بويايي شود. اگر فردي مبتلا به پوليپ وسيع بيني باشد بهتر است كه ابتدا در يك عمل مجزا پوليپ ها برداشته شوند و سپس با فاصلۀ چند ماه بعد تحت عمل زيبايي بيني قرار گيرند.
حالت دوم: اگر به دلايلي كه قبلاً ذكر كرده ام فردي در اثر عمل زيبايي بيني به درجاتي دچار انسداد بيني شود به همان ميزان نيز دچار كاهش حس بويايي مي شود زيرا براي اينكه بتوانيم بويي را حس كنيم بايد مولكولهاي فرّار آن ماده بتوانند از طريق بيني خود را به پايانه هاي اعصاب بويايي برسانند. چنانچه بيني مسدود باشد اين مولكولها قادر نيستند وارد بيني شوند تا بتوانند اعصاب بويايي را تحريك كنند.