مقايسه اي منصفانه و علمي بين دو روش برداشت گرافتهاي مو در پيوند موي طبيعي
اگر با ذره بين به دقت به موهاي جلو و يا پشت سر نگاه كنيد متوجه ميشويد كه تعدادي از موها به صورت تك شاخه ، تعدادي به صورت دو شاخه ،تعدادي به صورت سه شاخه و بعضا تعدادي نيز به صورت چهار شاخه از پوست خارج شده اند . به هر يك از اين دسته هاي يك تا چهار تاي گرافت گفته ميشود . يعني هر گرافت عبارتست از يك يا چند پياز مو كه ساقه ي انها از يك نقطه از پوست خارج شده اند. براي بدست اوردن تعداد تار مو بايستي تعداد گرافت را بسته به چگونگي توزيع انها در پوست سر در اعداد 3/2 ، 4/2 و يا 5/2 ضرب نمود . اين عدد را پزشك متخصص جراح پيوند مو مشخص مي كند . مثلا وقتي گفته ميشود براي يك بيمار 2000 گرافت كاشته شده يعني بين 4600 تا 5000 تار مو براي وي پيوند شده است.
حدود ده سال پيش كاربرد FIT (FUE) بعنوان روش جايگزين در مقابل متد برداشت نواري (FUT) از ناحيۀ پشت سر مطرح گرديد. درحقيقت تعداد زيادي از پزشكان اين روش را مورد آزمايش قرار داده اند ولي ميزان موفقيت آنها بسيار متفاوت بوده است. در روش FIT گرافتهاي مو بصورت تك تك از نواحي دهنده واقع در مناطقي از پشت سر و اطراف گوشها برداشت مي گردند. اخيراً با ارائۀ انواع دستگاهها براي استفاده در متد FIT ميزان علاقمندي به استفاده از اين روش افزايش يافته و به موضوعي بحث برانگيز در برابر روش برداشت نواري (FUT) تبديل شده است. مباحث زيادي در ميان پزشكان، پرسنل و عموم جامعه و همچنين در تبليغات و
شبكه هاي اينترنتي دربارۀ راندمان و ارزش اين متد و مقايسۀ آن با روش FUT وجود دارد. متأسفانه بسياري از اين ادعاها كه شامل برتري روش FIT مي باشند تا حد زيادي در ارتباط با مقاصد اقتصادي به منظور فروش بيشتر دستگاهها و وسايل مرتبط با اين روش توسط شركتهاي ذينفع مي باشد. درحقيقت روش FUT از بسياري جهات از جمله ايجاد جوشگاه (اسكار)، ميزان بقاي گرافتها، درصد آسيب گرافتها، كيفيت گرافتها از لحاظ ساختماني ، مدت زمان عمل، عوارض و حتي هزينۀ عمل نسبت به FIT برتري دارد.در اين مقاله به بررسي مزايا و معايب هر دو روش مي پردازيم تا بتوانيم نگاهي دقيق و منصفانه به آنها داشته باشيم.
ايجاد جوشگاه زخم (اسكار) در ناحيۀ دهنده :
روش برداشت نواري (FUT) باعث ايجاد اسكار (جاي زخم) بصورت خطي مي شود، درحاليكه پايه و اساس كاربرد روش FIT (FUE) اجتناب از ايجاد محل زخم بصورت خطي در پشت سر است. در بسياري از موارد از روش FIT بعنوان روشي بدون برش جراحي، بدون بخيه، بدون خونريزي و بدون اسكار ياد مي شود. نكتۀ مهم آن است كه گرچه در روش FIT اسكار خطي ايجاد نمي شود ولي اسكارهاي حلقوي متعددي بوجود مي آيد. واقعيت آن است كه طول محل برش در روش FIT به مراتب بيشتر از روش برداشت نواري (FUT) خواهد بود. اين مطلب زماني كاملاً آشكار ميشود كه چون در متد FIT اكثراً از پانچهاي يك ميليمتري براي برداشت گرافتها استفاده مي شود محيط يك پانچ يك ميليمتري را در تعداد گرافتها ضرب نماييم. بعنوان مثال براي برداشت 1000 گرافت در مقايسه براي برداشت نواري (FUT) شامل 1000 گرافت در يك فرد با تراكم متوسط پشت سر كه در هر سانتيمتر مربع داراي 80 گرافت مي باشد درصورتيكه عرض نوار 1 سانتيمتر باشد طول آن 5/12 سانتيمتر خواهد بود از طرف ديگر برش در FIT نيز در زمان استفاده از پانچ وجود دارد وگرچه اسكار خطي ايجاد نمي شود ولي اسكارهاي دايره اي شكل بصورت نقاط كم رنگ يا
پر رنگ هنگاميكه موها بسيار كوتاه شوند ديده مي شود. تعدادي از طرفداران روش FIT اظهار ميدارند كه در اين روش اعصاب و عروق آسيب نمي بينند. اين ادعا واقعيت ندارد چرا كه با ورود پانچ به داخل پوست، اعصاب، وريدها و شريانها بريده مي شوند. البته ميزان خونريزي در روش FIT گرچه وجود دارد ولي قابل توجه نيست. در متد FUT نيز اگر تكنيك برداشت نوار به درستي انجام پذيرد ميزان خونريزي قابل توجه نخواهد بود.نكتۀ ديگر در روش FIT به خصوص زماني كه تعداد زيادي گرافت موردنياز باشد اينكه موهاي نواحي پشت سر بايستي كاملاً كوتاه شوند كه اين خود از ساير معايب FIT است درحاليكه در روش FUT ميتوان موهاي پشت سر را كاملاً كوتاه نكرد.
ميزان بقاي گرافت: